Жителите на Шуто Оризари оставени во црн дим !

Шуто Оризари, една од најнаселените и најразновидните општини во Скопје, одамна е запоставена кога станува збор за јавните политики, но ова лето ситуацијата стана неподнослива. Во буквална смисла. Жителите на оваа општина дишат секојдневно црн дим.

Гори сè што ќе се најде: гуми, пластика, мебел, кабли, ѓубре… На отворено, без срам и без контрола. Мирисот на изгорена гума и стопена пластика е постојана сенка што ги следи луѓето, дури и во нивните домови. Децата играат покрај купишта ѓубре што може секој момент да се запали, а постарите веќе не излегуваат надвор од страв за сопственото здравје. Ова не е живот. Ова е тивок геноцид.

Министерството за животна средина? Не постои. Барем не за Шуто Оризари. Нема инспекции, нема санкции, нема јавни реакции. Жителите алармираат, објавуваат видеа, пишуваат на социјални мрежи, одговорот е тишина. Истата онаа тишина што ја слушате кога државата ве игнорира.

Парадоксално е што во ера на дигитална револуција и климатски аларми, цели населби во Скопје живеат без елементарно право на чист воздух. Иронијата е длабока и болна: на неколку километри од Влада, Парламент и Министерства, се гушат луѓе. Во црн дим. Секој ден.

Прашањето е: до кога? Колку уште ќе биде прифатливо Шуто Оризари да биде црната дупка во политичките програми, во буџетите, во урбаното планирање и во здравствените политики? Колку животи треба да се уништат додека некој од “надлежните” реши да излезе од климатскиот самит и да влезе во оваа реалност?

Ова не е само локален проблем. Ова е прашање на основни човекови права. И ако институциите продолжат со својата незаинтересираност, тогаш жителите имаат полн легитимитет да ја креваат својата борба на повисоко ниво, со протести, со медиумски притисок, со правна акција.

Животот во Шуто Оризари вреди исто како животот на било кое друго место. Ако некој во тоа се сомнева, нека дојде вечерва да дише што дишат тие. Да видиме колку долго ќе издржи.