Словенија зборува за демократија, но бега од неа: Претседателката и премиерот одбија дијалог со Ромите – токму кога најмногу треба

Одбивањето на претседателката Наташа Пирц Мусар и премиерот Роберт Голоб да гостуваат во „Roma News“ со Менсур Халити не е протоколарен детал не е недоразбирање или случајност.
Roma News им испрати официјална покана по е-пошта на двајцата.
И двајцата ја видоа, и двајцата свесно решија да ја игнорираат.

Тоа не е административна одлука – тоа е политичка порака.

Претседателката: моќ за говори, но не и за дијалог

Претседателката тврди дека улогата ѝ била „претежно церемонијална“.
Добро, но да прашаме директно:

• Дали церемонијални претседатели држат јавни обраќања со политички ставови?
• Дали церемонијални претседатели коментираат општествени политики кога ним им одговара?
• И ако може да говори во парламент, зошто не може да одговори на покана од Roma News?

Кога станува збор за камерите на „големите“ медиуми – секогаш има време.
Но кога повикува ромски медиум – одеднаш нема надлежност, нема простор, нема можност.
Случајност? Или избор?

Премиерот: денови за говори, минути за PR, нула секунди за ромски новинар

Премиерот Голоб одговори со долг текст, полн со објаснувања за „Шутар“ – но не одговори на најважното:
зошто ја одби поканата за интервју што Roma News му ја испрати по е-пошта?

Па нека поставиме неколку прашања што тој очигледно избегнува:

• Ако законот е толку чист, зошто бега од живо прашање?
• Ако е толку уверен во мерките, зошто не смее да седне пред медиум што не е во негова контрола?
• Зошто има време за митинзи и настапи, но нема пет минути за ромската редакција?

Дали е проблемот „недостаток на време“ – или недостаток на храброст?

Закон што „не е против Ромите“ – освен што најмногу ги погодува Ромите

И претседателката и премиерот упорно повторуваат:
„Законот не е насочен против Ромите.“

Добро. Тогаш:

• Зошто речиси сите „ризични подрачја“ се токму ромски населби?
• Зошто токму Ромите најмногу стравуваат од прекумерна полиција?
• Ако нема ништо етничко, зошто одбиваат да разговараат со медиум кој ја претставува токму таа заедница?

Закон што не е дискриминаторски нема потреба да бега од прашања.
Законот што е „праведен“ нема потреба да се брани со молк.

Кога властите не одговараат – тоа е одговор само по себе

Roma News ја испрати поканата.
Претседателката одговори.
Премиерот одговори – но без да прифати интервју.

Тоа не е случајност.
Тоа е избор.
Тоа е став.

И што ни кажува тој став?

• Дека власта нема проблем да зборува за Ромите.
• Но има огромен проблем да зборува со Ромите.

Силен закон на хартија, слаба храброст во пракса

Ако државата навистина верува во „Шутар“, зошто избегнува дебата токму со оние што ќе бидат најдиректно засегнати?
Зошто не се појавуваат таму каде што прашањата не се удобни?
Зошто за законот има бесконечни јавни настапи – но ниту еден пред медиум од ромската заедница?

Закон што бара доверба – не може да се брани со молк.
Полиција што добива повеќе овластувања – мора да се соочи со поголема јавна одговорност.

Hе одбија интервју – одбија отчетност

Одбивањето на претседателката и премиерот не е протоколарен гест.
Тоа е недвосмислена демонстрација на однос:
Властите немаат време за онаа заедница што најсилно ќе ги почувствува последиците од нивната политика.

И тука се појавува клучното прашање, прашањето што тие упорно го избегнуваат:

Каква демократија е ова, ако најпогодената заедница е единствената со која државата не сака ни да разговара – иако е официјално поканета?