Кога преставниците забораваат на народот!

Колку пати сме слушнале ветувања? Колку пати ни кажале дека ќе се подобри образованието, ќе се отворат нови работни места, ќе се решат проблемите со домувањето и ќе се елиминира дискриминацијата? Но, што реално се промени?

Години наназад гледаме како моќта се концентрира во рацете на малкумина. Овие луѓе, кои наводно нè претставуваат, изгледаат како да се одвоени од реалноста. Нивната борба престана да биде за доброто на заедницата и стана борба за личен статус, моќ и привилегии.

Иронично е тоа што баш тие, кои имаа најмногу можности да направат промени, одбраа да го искористат својот мандат за сопствено добро. Кога некој од нас ќе ги праша што направиле за народот, ќе следуваат долги монолози полни со изговори. Образложенија како „нема ресурси“, „другите партии не дозволуваат“ или „треба време“. А времето поминува – на штета на заедницата.

Она што ги прави овие луѓе уште понесериозни е недостатокот на транспарентност. Каде се резултатите од нивната работа? Кои се конкретните иницијативи за кои ќе застанат зад своето име? Зошто заедницата сè уште го чувствува истото ниво на маргинализација како и пред десет години, ако не и повеќе?

Но, виновни не се само тие. Дел од вината паѓа и на нас, обичниот народ. Премногу долго молчевме. Премногу долго ги гледавме како ги злоупотребуваат позициите, мислејќи дека „така мора“. Вистината е дека не мора. Нивната моќ доаѓа од нас. Ние сме тие што ги поставуваме на функциите, а исто така ние сме тие што можеме да ги симнеме кога ќе заборават за кого работат.

Промената нема да дојде сама од себе. Таа ќе дојде кога ќе почнеме да ги држиме одговорни. Кога ќе ги прашуваме тешките прашања. Кога ќе престанеме да прифаќаме празни зборови како одговор.

Каква е иднината на заедницата ако продолжиме вака? Ако дозволиме малкумина да решаваат за многумина, без да покажат резултати? Ако немаат ниту план, ниту визија, а уште помалку волја за промена?

Има време за промена, но само ако ја побараме. Ако застанеме како заедница, гласно и јасно, и кажеме: „Доста беше! Ние бараме отчетност! Ние бараме промени!“ Ако оние кои се на власт не можат или не сакаат да го направат тоа, тогаш мора да се појават нови лидери. Лидери кои ќе се грижат за народот, а не за своите џебови. Лидери кои ќе разберат дека оваа заедница не може вечно да чека.